De Vlaamse Trainersschool heeft opnieuw een sterk aanbod aan bijscholingen verzameld voor het voorjaar van 2023. Ditmaal laten ze de online bijscholingen nog even in de kast tot het najaar en zet men volop in op face to face bijscholingen op locatie. Ik ben blij opnieuw twee thema's op twee verschillende locaties te mogen verzorgen.

Zelfregulatie: je atleet aanzetten tot actief leren
Zelfregulatie verwijst naar processen die een individu in staat stellen zijn doelgerichte activiteiten zelf te sturen doorheen de tijd en veranderende omstandigheden. Dit houdt in dat de persoon zijn gedachten, gevoelens, gedrag en aandacht zelf bijstuurt indien nodig. In een sportcontext kan dit gezien worden als de mate waarin een atleet het eigen leerproces kan sturen, terwijl men ouder wordt, hogere niveaus bereikt, of ook andere eisen buiten de sport ervaart.
Locatie: Sport Vlaanderen Brugge
Datum: 27/04, 19-22u

Meer info & inschrijven:
https://www.sport.vlaanderen/VTS-Bijscholing?activiteitId=117321#

ACT! Een nieuwe manier van omgaan met negatief denken
Deze bijscholing biedt een eerste introductie in Acceptance & Commitment Training in de sport. Deelnemers leren de zes pijlers van deze methode niet alleen theoretisch kennen, maar ook hoe ze er concreet mee in de slag kunnen gaan bij zichzelf en hun sporters.
Locatie: Sport Vlaanderen Willebroek
Datum: 23/05, 19-22u

Meer info & inschrijven:
https://www.sport.vlaanderen/VTS-Bijscholing?activiteitId=117320#


Het volledige aanbod vind je hier.

Hopelijk hebben jullie ondanks de vroege uitschakeling van de Rode Duivels en de vele (terechte) ethische discussies allemaal een beetje kunnen genieten van een mooie potje voetval op het WK in Qatar. Op vlak van sportpsychologie vloeide hier ook heel wat inkt over in de pers! Enkele collega’s werden gecontacteerd om hun mening te geven. Een bloemlezing*:
 

• Hoe lap je een team zo snel mogelijk terug op na een nederlaag? Collega Jens Van Lier lichtte dit toe aan VRT. 
• Was de discussie tussen De Bruyne en Alderweireld nu net een goed of slecht teken voor de groepsdynamiek? Collega Michael Verschaeve gaf duiding aan Het Laatste Nieuws. 
• Professor Paul Wylleman vertelde op Radio 1 over de nood aan stress voor goede prestaties en hoe je dat als coach het beste kan aanpakken. 
• Collega Ellen Schouppe mocht dan weer duiding geven bij het Nieuwsblad over de mentale impact op sporters om van de ene op de andere moment gebrandmerkt te worden van held tot antiheld. 
• Duitsland bood als één van de weinige landen een stilzwijgend protest met hun groepsfoto op het WK. Sommigen beweerden dat Die Mannschaft hierdoor te weinig met de prestaties bezig waren. Professor Nico Van Yperen vindt dit onzin (en ik trouwens ook). 
• Het succes van Nederland maakte trouwens dat sommige spelers als Dumfries en Vlap openhartig waren over de rol van hun sportpsycholoog bij deze goede prestaties.
• En dan is er nog de psychologie van de strafschop, want dat is zeker geen stukje lotterij. Opnieuw professor Van Yperen aan het woord hier in het Nederlands en dé wetenschappelijke autoriteit over dit onderwerp, Geir Jordet, hier (in het Engels). 

*Mogelijk zullen enkele van deze artikels spoedig achter een betaalmuur verdwijnen. Hiervoor mijn excuses!

Dit artikel maakte onderdeel uit van mijn nieuwsbrief. Wil je deze en meer onderwerpen rechtstreeks in je inbox? Schrijf je dan zeker in! ​

Sport en beweging is een geweldig middel om zorg te dragen voor je fysieke en mentale gezondheid. Vele mensen zouden er baat bij hebben om meer te bewegen. Maar voor sommigen kan de relatie met beweging echter problematisch worden. In mijn laatste blog van 2022 voor Gezond Sporten Vlaanderen wil ik dan ook even focussen op de zeldzamere – en daarom helaas vaak over het hoofd geziene – groep individuen die ongezond veel beweegt.

Wanneer kunnen we spreken van een beweegverslaving? Hoe raakt iemand verslaafd aan sporten? Wat zijn de symptomen van overmatig sporten? Ontdek het op de website van Gezond Sporten Vlaanderen!

In de stadia zal je geregeld eens ‘We are the Champions’ van Queen horen knallen uit de boxen. Deze anthem is de climax voor sportfanaten na de overwinning van hun team. De meesten zullen dit nummer dan ook als Queens ultieme nummer voor sport en prestatie beschouwen.
​
Achter de schermen, in mijn praktijkruimte hoor ik echter vaak een ander nummer van Freddy Mercury & co op repeat.

I want it all, I want it all and I want it now  ​

Dit meesterwerk van Queen (ze hebben er veel…) belicht een andere kant van sport en prestatie. Het gaat over ambitie en drive om dingen gedaan te krijgen.  

A young fighter screaming, with no time for doubt
With the pain and anger can't see a way out
It ain't much I'm asking, I heard him say
Gotta find me a future move out of my way

Jonge (en iets oudere) wolven willen graag vooruit en raken gefrustreerd bij tegenslagen. Blessures, niet-selecties, … zijn tijdverlies op weg naar hun grote doel. Maar daardoor missen ze soms net de leerkansen.

Listen all you people, come gather round
I gotta get me a game plan, gotta shake you to the ground
But just give me, huh, what I know is mine

“Als je het maar hard genoeg wil” denken sommigen. Je tanden in de competitie zetten. In de sportpsychologie spreken we dan van een ego-gerichte oriëntatie. Hoewel de wil om te winnen absoluut noodzakelijk is op topniveau, kan een gezonde topper niet zonder de nodige dosis taakoriëntatie. Focus op jezelf en de eigen prestatie verbeteren (de tegenstand verslaan volgt dan wel).

So I'm living it all, yes I'm living it all
And I'm giving it all, and I'm giving it all

Dus ik zeg dan ook vaak tegen cliënten dat ze tot het uiterste mogen of moeten gaan, maar dat ze wil alles ten volle nog moeten beleven. Anders racen we van training tot training, wedstrijd tot wedstrijd, event tot event… En hopelijk vallen er prijzen te rapen hier en daar. Maar zelfs met of zonder deze beloningen zullen het de ervaringen onderweg zijn die bepalen hoe iemand terugkijkt op alle offers en inspanningen.

I'm a man with a one track mind
So much to do in one lifetime

Ook ikzelf bezondig me hier al eens aan. Prestatiepsychologie, gezondheidspsychologie, rookstop, esports, … Er zijn veel onderwerpen die me boeien en waar ik probeer in mee te zijn. En dan heb ik het nog maar enkel over de professionele doelen! Dus dan focus ik me op een andere zin in het nummer:

Here's to the future
Hear the cry of youth 

Toegegeven, deze interpreteer ik iets té letterlijk. Terwijl het nummer zal verwijzen naar de jonge wolven die veel willen bereiken, focus ik me hier liever op de kreetjes en het geween van mijn kindje die weldra geboren wordt. Laat dat mijn ankerpunt worden om af en toe uit de rat race te stappen!  
​

Zeggen de sporten calcio storico (Italië), kok boru (Kirgizië), makepung lampit (Bali), pehlwani (India) je iets? Hoogstwaarschijnlijk niet. De Netflix docuserie 'Home Game' gaat over unieke sporten en volgt telkens enkele lokale atleten richting een belangrijke wedstrijd of toernooi.

Wat ik zo mooi vind om te zien in deze afleveringen is hoe de lokale cultuur en gemeenschap deze traditionele sporten in leve houden. Neem nu calcio storico uit Florence, Italië, waarbij de vier districten van de stad tegen elkaar strijden in een soort Middeleeuwse rugby. Spelers dienen geboren te zijn in het district dat ze vertegenwoordigen en treden aan in traditionele kledij. Of hoe leuk is het om Balinese boeren tegen elkaar te zien racen met hun waterbuffels in de modderige rijstvelden.

Deze principes gaan terug naar de roots, naar tijden vóór vele sporten een globaal economisch fenomeen werden. De dag van vandaag zie je dit naar mijn gevoel vooral nog in nieuwe urban, extreme of avontuurlijke sporten. 

En daar hebben we nog een andere opvallende link. Al deze traditionele sporten houden een element van gevaar in en lijken iets vaker een oogje dicht te knijpen wat veiligheid betreft. Ik keer terug naar calcio storico. Terwijl ik het eerder omschreef als een vorm van rugby, is het belangrijk om weten dat de bal in het doel kan belanden via vrijwel elk methode. Kopstoten, worstelgrepen, zand in de ogen gooien, ... het is allemaal toegestaan. De passie van de atleten die niet leven van hun sport, maar voor hun sport, maakt dat je deze soms gekke of met momenten onverstandige acties beter begrijpt.

Ik ben fier om te kunnen zeggen dat ik al sporters heb mogen begeleiden uit twee sporten die ook onder de aandacht worden gebracht in de serie, namelijk roller derby en freediving. Met hun roots respectievelijk in de VS en de Filipijnen, was het heel leuk om te zien hoe deze tradities toch zijn kunnen groeien tot nichesporten met een wereldwijde navolging en dat ook deze atleten de meerwaarde van sportpsychologie inzagen. Ik verwacht niet onmiddellijk waterbuffelracers in de praktijk, maar als de kans zich aanbiedt... zeg ik geen nee! 

Als je het mij vraagt, was de CS:GO Major in Antwerpse Sportpaleis hèt sportevent van het jaar. Het officieuze wereldkampioenschap Counterstrike kreeg korte vermeldingen in het nieuws met beelden van de duizenden (!) fans die naar Antwerpen afreisden vanuit de hele wereld (!) voor dit event. Wie de heisa rond deze first person shooter beter wil begrijpen raad ik zeker aan de mini-docu op VTM Go eens te bekijken. Ontmoetingen en interviews met de spelers achter de schermen, verhalen over hun leven als professioneel esports atleet, fysieke en mentale aspecten van deze topsport, de hele scene en industrie rond het gebeuren, … Het komt allemaal aan bod.

Een speciale vermelding voor de deskundige uitleg van onze Belgische Eefje Depoortere aka Sjokz. Mensen die onbekend zijn met esports zullen misschien denken ‘Ah fijn dat ze een Vlaams persoon dit even laten uitleggen voor Vlaamse televisie’, maar dit onderbelicht Eefjes status in de internationale esports scene. Onze landgenote werd immers al meermaals verkozen tot beste esports host ter wereld dankzij haar verslaggeving en presentaties tijdens verschillende wereldkampioenschappen op elk continent. Ze dus niet ‘zomaar een Vlaamse dame met kennis van zake’, maar een wereldautoriteit op het vlak van esports.

Veel kijkplezier via VTM Go!
[Op het moment van schrijven is het onduidelijk hoelang VTM deze docu online zal laten staan]
​

Succesverhalen zijn geweldig om te horen, niet? Maar wat als je het net niet haalt? Daarover gaat deze podcast van Astrid Demeure (MNM) waarin ze enkele Belgische toptalenten interviewt over hun carrière in o.a. voetbal, wielrennen, zwemmen, gymnastiek, tennis en basketbal.

Intrigerende – en met momenten ontroerende – verhalen over wat hen verhinderde volledig door te breken. Een blik voorbij de medailles met verhalen rond blessures, te hoge druk, familieproblemen, de tol van de roem, enzovoort.

Het zijn de verhalen die ik te horen krijg in de praktijkruimte, maar de media zelden of nooit halen. Net daarom vind ik het zo waardevol dat ze wel eens verteld en gedeeld worden. De sporters zijn met momenten ook terecht kritisch voor de rol van sportpsychologen in hun omkadering. Anekdotes die ik zeker meeneem naar de toekomst!

Beluister de podcast via je favoriete kanaal of start via de VRT website. 

Verschillende media berichtten in september over het fenomeen ‘quiet quitting’, ofwel je werk afbakenen tot het strikt noodzakelijke. Er valt heel wat te zeggen over deze trend en het label, maar mij deed het vooral nadenken over de mogelijke rol van een prestatiepsycholoog in dit fenomeen. Volgens de definitie houdt een prestatiepsycholoog zich bezig met de psychologische factoren die optimale menselijke prestatie beïnvloeden. Mijn vraag in het licht van de hele ‘quiet quitting’-discussie is: ‘optimaal voor wie’?
​
De meeste prestatiepsychologen die ik ken, richten zich op het helpen van mensen om de hoogst mogelijke resultaten te behalen in sport, business of performance arts. Dus dan zou 'optimaal' betekenen 'proberen deel uit te maken van de 1% elite', in wat je ook nastreeft.

Maar kunnen prestatiepsychologen ook een rol spelen bij het helpen van mensen om hun optimale balans in prestatie en welzijn te bereiken? In de meeste gevallen zou dat betekenen dat je het elite-einddoel van 1% loslaat en met je cliënt werkt rond een persoonlijke definitie van succes volgens de mogelijkheden van het individu en zijn of haar context.

Ik geloof dat de meeste prestatiepsychologen zullen beweren dat ze wel degelijk prestatie en welzijn hand in hand willen laten gaan, zelfs voor hun 'high potentials'. Naar mijn gevoel is er echter een dunne lijn en subtiel verschil tussen mensen 'helpen opofferingen te maken’ en/of 'helpen grenzen stellen'.
Dit geldt al helemaal als de prestatiepsycholoog wordt binnengebracht door de overkoepelende organisatie om de individuele high performers te gaan bijstaan. Met wiens definitie van succes werken we dan?

Langs de andere kant merk ik in de praktijk ook dat er heel wat individuele cliënten zijn die goed genoeg weten dat ze nooit tot de 1% beste zullen behoren, maar wel ‘willen denken, ademen en leven als de toppers’. Maar waarom zou je een levensstijl willen aannemen waarop jouw leven en omgeving niet is afgesteld en het ook nooit zo zal zijn omdat je niet bij dat selecte groepje van high potentials hoort en dus ook geen gelijkaardige kansen krijgt? Daar is overigens niets mis mee!

Ik herinner mezelf hier steeds aan een citaat van een elite wingsuitpiloot die ik mocht interviewen in het kader van mijn thesisonderzoek naar de mentale vaardigheden van extreme sporters: “Niet iedereen kan Michael Schumacher zijn, maar iedereen kan zijn auto de winkel uitrijden en deze machine gebruiken als een praktisch hulpmiddel om hun leven te verrijken en leuker te maken”. Hij zag te veel recreatieve skydivers die zich racepiloten waanden. In zijn setting heeft dit jammer genoeg noodlottige gevolgen. Maar ook dichterbij de dagdagelijkse praktijk zie en hoor ik de verhalen van slaapkamergamers die continu grinden om misschien ooit opgepikt te worden door een topteam. Of de getuigenissen van Nado Vlaanderen over recreatieve wielrenners die preparaten slikken of na blessure snel terug op hun fiets springen ‘omdat de toppers dit toch ook doen’. De contexten zijn steeds verschillend en dus niet afgestemd op de persoonlijke situatie en leefwereld van de persoon.

Ik hoop dan ook dat prestatiepsychologen zich niet enkel kunnen bezighouden met de high potentials, maar ook de nodige nuance kunnen en mogen brengen bij het brede publiek om iedereen top te laten zijn volgens zijn of haar eigen mogelijkheden. Prestatiepsychologen mogen in ieder geval niet gewoon gaan kopiëren en plakken wat de toppers aan het doen zijn – zelf als dat de vraag van de cliënt zou zijn.




Dit artikel maakte onderdeel uit van mijn nieuwsbrief. Wil je deze en meer onderwerpen rechtstreeks in je inbox? Schrijf je dan zeker in! ​

Voor mijn derde blog van 2022 voor Gezond Sporten stond ik even stil bij de verschillende filters of 'cognitive distortions' die ons hoofd hanteert om informatie te verwerken. Deze hebben immers een impact over hoe we onze prestaties gaan evalueren of ze kleuren met welk gevoel we achterblijven na een workout. 

Zo is ons hoofd een enorme toekomstvoorspeller en kan het al snel eens denken 'dat er deze wedstrijd toch niets gaat uitkomen'.
Ons hoofd gaat ook sterk labelen. Het gooit termen als 'zwakkeling, luierik, opgever, ...' naar ons wanneer we eens een tegenvallende training hebben. 

Wil je nog meer filters leren kennen met voorbeelden en weten hoe je hiermee kan omgaan? Lees dan zeker de volledige blog op de website van Gezond Sporten Vlaanderen.

Ik kreeg heel wat boeiende reacties op mijn laatste post. Ik wil het idee om jezelf apart te zien van je gedachten en je lichaam nog wat verduidelijken aan de hand van een metafoor. Want ondanks dat ik jou als persoon wil onderscheiden van jouw lichaam en geest, moet het heel duidelijk zijn dat jullie alle drie moeten samenwerken voor de beste resultaten! Deze samenwerking is zoals jij die er op uit trekt met de auto.

Je lichaam – de auto. Sommigen van ons rijden met een strakke, sportieve bolide. Anderen moeten het stellen met een model uit de middenklasse. Nog anderen rijden rond in een wagen met heel wat kwaaltjes die, ondanks de goede zorgen van de garagist, niet te verhelpen zijn. Hoe dan ook willen we vrijwel allemaal wel eens dat onze auto nog wat sneller kon, er wat sportiever uitzag, of dat we in een jonger model rondreden. In tegenstelling tot onze auto’s hebben we doorheen ons leven slechts één lichaam.

Je gedachten – de GPS. Als je iemand van mijn generatie bent, kan je waarschijnlijk niet meer zonder GPS. Het wijst ons de weg, voorspelt oponthoud en geeft onmiddellijk ook nieuwe suggesties. Maar soms doet dat ding niet altijd wat je zou willen. Misschien hou je helemaal niet van die snelle en drukke route die de GPS voorstelt. Of misschien is de berekening toch niet zo nauwkeurig en rijd je jezelf vast op een veldbaan of sta je plots midden in wegenwerken! En oh wee als je eens een fout maakt: “Keer nu om. Keer nu om. Keer nu om…”.

Jij – de bestuurder. En dan is er uiteraard nog de bestuurder aan het stuur van onze wagen. Als bestuurder moeten we aanvoelen wat de auto aankan en wanneer die overbelast geraakt. Een attente chauffeur houdt ook de ogen op de baan en weet wanneer hij misschien eens niet naar de GPS moet luisteren. Zo verval je niet in automatische piloot. Als bestuurder ben je de observator. Je houdt de wagen in de gaten en probeert die zo goed als mogelijk in conditie te houden, maar beseft ook dat slijtage onvermijdelijk is. Je luistert naar de GPS, maar jij beslist wat je met die adviezen doet. Jij zit aan het stuur, jij kiest de richting.

Vergeet vooral niet waarvoor zo’n auto en GPS nu eigenlijk dienen: ons verplaatsen doorheen ons leven. Enjoy the ride together. Blijf niet bang op de veilige parking staan, maar draag wel zorg voor je lichaam en durf onderweg af en toe eens niet luisteren naar die GPS.

Gedachtenexperiment – Volg mee en voel je vrij om je antwoorden en (tegen)argumenten met me te delen.

Vraag 1: Zou je zeggen dat je een lichaam en gedachten HEBT of dat je je lichaam en gedachten BENT?
Ik vind het beter om te zeggen dat je een lichaam en gedachten hebt, dan er mee samen te vallen. Hierdoor ontstaat er meer afstand met jou als persoon (= JIJ) en zo ook meer psychologische flexibiliteit. Dit is zéér waardevol voor je mentale welzijn. Onze gedachten kunnen immers nogal hard en kritisch voor ons zijn, terwijl ons lichaam niet altijd doet wat we willen of er uitziet zoals we zouden willen. Jij bent niet je gedachten, je hebt er gewoon (heel de dag door…). Jij bent niet je lichaam, je ‘huist’ in je lichaam.

Klaar voor een andere vraag?

Vraag 2: Als je zegt dat je een lichaam en gedachten hebt, behandel je ze dan als zaken die je ONDER CONTROLE moet krijgen? Of zou je zeggen dat je je lichaam en geest behandelt als je METGEZELLEN langs je levensweg, die samen blij zijn en samen lijden?

Het is beter om ons lichaam en onze geest te behandelen als metgezellen op onze levensreis, aangezien dit de enige twee 'dingen' zijn die bij je blijven tot je laatste ademteug. Ja, ze zullen onderweg struikelen, verzwakken en het je soms/vaak moeilijk maken. Maar precies daarom is het beter om met elkaar om te kunnen gaan, dan om ze uit te schelden en je er van weg te (proberen) keren. You’re in this life together.

Deze gedachte-oefening is nuttig voor iedereen die al eens boos is op zijn/haar geest of lichaam. Euh… ik denk iedereen dus? Je lichaam en geest leren accepteren en met hen samenwerken is de eerste stap op weg naar verandering, betere prestaties en een gezonder leven.

METAFOOR – Groeien als een bloem.

​Veel cliënten worstelen met het verleden of de rugzak waarmee ze bij me langskomen. Ze hebben niet allemaal de beste basis of bodem om te groeien. De roker worstelt met verslaving, de sporter denkt niet genoeg talent te hebben, enz. Maar is dat ook noodzakelijk?

De bloem op de afbeelding heeft ook allesbehalve een ideale bodem om te groeien. Harde steen, langs de kant van de weg, geen andere soortgenoten in de buurt. Ik was dan ook zelf verbaasd deze schoonheid aan te treffen tijdens mijn fietstocht. Net zoals een bloem steeds op zoek zal gaan naar voldoende zonlicht of water, ondanks de soms ongunstige bodem waarin ze start, moeten ook wij mensen op zoek naar wat ons helpt om te groeien.

​Wat dit kan zijn is ontzettend divers en deel van mijn taak als psycholoog bestaat erin jou te helpen vinden wat jou precies kan voeden. Misschien is dat leren vertragen, tijd maken voor jezelf, opkomen voor jezelf, je demonen accepteren,… Jouw vitaminen voor groei kunnen veel verschillende vormen aannemen. Maar geloof alvast dat het mogelijk is om te groeien en te bloeien op jouw manier.

Ik ben verheugd ook in 2020 opnieuw bijscholingen te mogen aanbieden via de Vlaamse Trainersschool. Er staan op dit moment maar liefst vijf verschillende onderwerpen ingepland.

Bewegingspsychologie - Mentale coaching van de niet-competitieve sporter
Wanneer? Donderdag 22 april 2020, 19:00 - 22:00
Waar? Sport Vlaanderen Willebroek, Beenhouwersstraat 28, 2830 Willebroek
Meer info en inschrijven? https://www.sport.vlaanderen/VTS-bijscholing?activiteitId=86021#  

Zelfregulatie: je atleet aanzetten tot actief leren
Wanneer? Twee dagen: Donderdag 14 mei 2020, 19:00 - 22:00 & Donderdag 28 mei 2020, 19:00 - 22:00
Waar? Sport Vlaanderen Brugge, Nijverheidsstraat 112, 8310 Brugge
Meer info en inschrijven? https://www.sport.vlaanderen/VTS-bijscholing?activiteitId=86399#

Mentale aspecten bij sportblessures: begeleiding voor, tijdens en na de blessure
Wanneer? Woensdag 10 juni 2020, 19:00 - 22:00
Waar? Sport Vlaanderen Gent, Zuiderlaan 14, 9000 Gent
Meer info en inschrijven? https://www.sport.vlaanderen/VTS-bijscholing?activiteitId=86421#
 
Hoe omgaan met moeilijke (eigenzinnige) ouders (langs de kantlijn)?
Wanneer? Donderdag 12 november 2020, 19:00 - 22:00
Locatie? Sport Vlaanderen Gent, Zuiderlaan 14, 9000 Gent
Meer info en inschrijven? https://www.sport.vlaanderen/VTS-bijscholing?activiteitId=86424#

Mental coaching bij duursporten: mentale aspecten en strategieën om het hoofd erbij te houden
Wanneer? Woensdag 18 november 2020, 19:00 - 22:00
Waar? Sport Vlaanderen Willebroek, Beenhouwersstraat 28, 2830 Willebroek
Meer info en inschrijven?  https://www.sport.vlaanderen/VTS-bijscholing?activiteitId=86425#

Ik ben verheugd ook in 2019 opnieuw bijscholingen te mogen aanbieden via de Vlaamse Trainersschool. Er staan op dit moment drie verschillende onderwerpen ingepland.

Bewegingspsychologie - Mentale coaching van de niet-competitieve sporter
Wanneer? Donderdag 25 april 2019, 19:00 - 22:00
Waar? Sport Vlaanderen Oordegem, Grote Steenweg 304, 9340 Lede
Meer info en inschrijven? https://www.sport.vlaanderen/VTS-bijscholing?activiteitId=77066#

Zelfregulatie: je atleet aanzetten tot actief leren
Wanneer? Twee dagen: Dinsdag 30 april 2019, 19:00 - 22:00 & Dinsdag 07 mei 2019, 19:00 - 22:00
Waar? Sport Vlaanderen Gent, Zuiderlaan 14, 9000 Gent
Meer info en inschrijven? https://www.sport.vlaanderen/VTS-bijscholing?activiteitId=77052#

Hoe omgaan met moeilijke (eigenzinnige) ouders (langs de kantlijn)?
Wanneer? Maandag 30 september 2019, 19:00 - 22:00
Locatie? Sport Vlaanderen Oordegem, Grote Steenweg 304, 9340 Lede
Meer info en inschrijven? https://www.sport.vlaanderen/VTS-bijscholing?activiteitId=77084#

Toegegeven, we zijn met een klein aantal in Vlaanderen dus de kans dat je iemand ontmoet die zichzelf voorstelt als sportpsycholoog is relatief klein. De titel van deze post is dan ook een vaak gehoorde en terechte vraag. Mensen die me deze vraag terloops stellen antwoord ik meestal met een beknopte ‘elevator pitch’ als “Ik help atleten optimaal presteren door me specifiek bezig te houden met de mentale kant van hun sportbeoefening. Ik zorg dat ze zich goed in hun vel voelen om voluit te gaan, dat ze hun prestaties kunnen blijven verbeteren en dat ze op een dieperliggend niveau zichzelf continu blijven ontwikkelen richting hun persoonlijke doelen”. Eenmaal mensen doorvragen lopen ze wel het risico dat ik van wal steek met een langer gepassioneerd betoog. Ik hou immers van mijn job! Sta me toe mijn beroep van sportpsycholoog voor de nieuwsgierigen even wat uitgebreider uit de doeken te doen.

Eerst en vooral is het belangrijk op te merken dat sportpsychologen (en/of mental coaches) verschillende (opleidings)achtergronden kunnen hebben. Ik heb gekozen om een initiële opleiding tot klinisch psycholoog (universitaire masteropleiding) verder aan te vullen met een tweejarige masteropleiding in sport- en bewegingspsychologie in het buitenland. Dit maakt dat ik in mijn werk geen gebruik maak van trucjes of louter fungeer als een motivationele spreker om mijn atleten op te peppen. Ik maak gebruik van wetenschappelijk onderbouwde technieken en ben doorheen de jaren opleiding gesuperviseerd om deze op een correct manier toe te passen.

Het feit dat ik niet gebruik maak van goocheltrucs, maar wel de atleet uitnodig samen te werken aan zijn mentale vaardigheden maakt ook dat de interventies vaak geen onmiddellijk succes opleveren. Natuurlijk zijn snelle doorbraken mogelijk, maar in de meeste gevallen komen atleten bij mij om bepaalde vaardigheden mentaal te trainen. Zo kan ik atleten niet alleen leren hoe en wanneer hun geest optimaal te benutten, maar evenzeer hoe en wanneer ze de geest net tot rust kunnen brengen zodat het hoofd niet in de weg staat van de rest van het lichaam. Hiervoor dienen de atleten te oefenen, net zoals ze uren investeren met hun coach in het aanscherpen van hun technische vaardigheden, tactisch inzicht of algemene conditie. Een vaak gehoorde bezorgdheid is dan ook dat sportpsychologen de taak van de coach zouden overnemen. Helemaal niet. Wij zien onszelf het liefst samenwerken met de coach en beschouwen onszelf als expert van de mentale kant van de sport, net zoals sportkinesisten, -artsen, -diëtisten hun eigen expertise hebben. Daarnaast werken we ook graag samen met het steunnetwerk van de atleet (in de eerste plaats sportouders) aangezien hun invloed van onschatbare waarde is voor het groeiproces van jonge atleten.

Ten slotte, is er nog één vaak gehoord misverstand dat ik nog even wil verduidelijken. Vele mensen botsen met het woord psycholoog in de titel sportpsycholoog. Al zeker als ze zien dat ik als basisopleiding klinische psychologie gevolgd heb. Psychologie wordt nog te vaak geassocieerd met het oplossen van (klinische) problemen. Ben ik in staat mensen te begeleiden die kampen met angst, depressieve stemming, traumatische gebeurtenissen, eetstoornissen? Ja, en naargelang de ernst van de problematiek doe ik dit samen met een collega-psycholoog die gespecialiseerd is in de specifieke problematiek. Betekent dit dat atleten of personen zonder klinische problemen niet welkom zijn bij ons? Helemaal niet. Ik pas mijn specialisatie in mentale processen met betrekking tot gedachten, gevoelens en gedrag toe op sport en andere prestatiesituaties. Hierdoor ben ik in staat atleten die het reeds goed doen te helpen zichzelf nog meer te verbeteren en hun prestaties te optimaliseren, onafhankelijk van het niveau waarop ze op dat moment actief zijn.

Een sportcarrière is een weg met vallen en opstaan. Met vele momenten van afzien om die enkele piekmomenten te kunnen verzilveren. Daarenboven is een atleet nooit alleen een atleet, maar zijn er daarnaast ook nog eens verwachtingen als student, werknemer, kind, ouder, partner. Een sportpsycholoog kan helpen om al deze uitdagingen in kaart te brengen en jou de mentale ruimte te geven intussen te blijven werken aan je droom.