Koppel jij echt los op vakantie?

Hopelijk geniet iedereen van een deugddoende zomerperiode met veel beweging (zowel passief voor de televisie, als actief buiten in de natuur!). Mijn verlof zit er net op en de drie weken gaven me veel tijd om na te denken en ik deel dan ook graag wat hersenspinsels met jou!
Een vaak gehoord doel voor de vakantieperiode is ‘loskoppelen’. Makkelijker gezegd dan gedaan! En van wat wil je dan precies loskoppelen? Het werk? Je dagelijkse routine/sleur? Je gebruikelijke routines en verslavingen? Voor mij was het misschien wel elk van bovenstaande. Ik werd me vooral bewust van compulsief social mediagebruik, zelfs als het werkgerelateerd is.

Er gebeuren zoveel boeiende dingen momenteel in de wereld van de sport! Ik zou bijna een dagelijkse analyse kunnen maken van mentale aspecten op de Olympische Spelen:

• De triatleten die de dag zelf te horen krijgen dat hun wedstrijd wordt uitgesteld.
• Simone Biles die weer terug is aan de absolute top en openlijk over haar mentale begeleiding praat.
• Blessureleed die plots opnieuw toeslaat bij de Spaanse badmintonspeelster Carolina Marin in de halve finale na een langzame terugkeer naar de top.
• … En zo kan ik wel nog even doorgaan.

De eisende algoritmes van social media beweren dan dat hierover gesproken moet worden om relevant te blijven en onder de ogen van je volgers te verschijnen. Maar… het was mijn vakantie en ik had geen zin om in mijn pen te kruipen.  Dus liet ik de boeiende en tijdige analyses aan collega’s deze periode. Grappig genoeg was die ene spontane Thread die ik enthousiast de wereld instuurde tijdens de openingsceremonie van de Spelen wèl een succes. Zagen jullie ook die strakke performance van de Franse metalband Gojira? Ik was niet op de hoogte dat één van mijn favoriete groepen hier hun opwachting zou maken. Heerlijk!

Tijdens het verlof zag ik ook enkele mensen die ik online volg hun zomers leesvoer delen. De boeken die ze zouden doornemen om ideeën op te doen en wijzer terug aan de slag te gaan na het verlof. Ik ga jullie iets bekennen. Ik heb deze vakantie één keer een boek proberen open doen. Toen ik drie bladzijden ver was, besloot mijn zoontje dat zijn dutje lang genoeg geduurd had en dat hij nu terug iets actiefs wou gaan doen. Oh, ik ben deze vakantie zeker wijzer geworden. Maar ik haalde mijn kennis niet uit boeken. Nu er tijd was leerde ik mijn zoon beter kennen. Wat hij leuk vindt en wat hij probeert te zeggen in zijn brabbeltaaltje. Ik zag hem evolueren en ontwikkelingssprongen maken. Door niet met het werk of wat dan ook van psychologie bezig te zijn had ik het gevoel dat ik echt eens met hem bezig kon zijn. Ik heb het gevoel dat onze band er sterker door geworden is.

Vader-en-zoonmomentje vastgelegd door mijn echtgenote

En dan probeert een mens dit vast te leggen op beeld. Een foto. Een filmpje. Maar ook hier voelde ik een zekere weerstand deze vakantie. Idem wanneer ik met mijn voetjes in het water langs de kliffen van Normandië wandelde of bovenop een heuveltop stond na een uur omhoog klimmen. Adembenemende momenten. Maar dan betrap je jezelf er op dat je terwijl je de foto aan het nemen bent, je al aan het nadenken bent over de caption die je erbij zal vermelden op social media. En dan voelde het voor mij aan alsof het moment niet meer van mij was. Het gevoel dat je iets moet delen met de wereld. Het idee dat dat ons interessanter of relevanter zou maken.

Dus de afgelopen weken heb ik willen beleven zonder te moeten delen met de wereld. Je zag me niet in het zwembad duiken, toeren op de fiets of dansen op een festival. Maar ik was er wel. Ik was er gewoon. Dat was het echte loskoppelen en opladen. Dat was wat me de energie gaf om nu wel in mijn pen te kruipen en binnenkort terug nieuwe content met jullie te delen. Ik hoop dat het jullie iets mag brengen wanneer je er voorbij scrolt!